14 Mart 2010 Pazar

Bir süre önce ünlü bir köşe yazarı ve önemli bir gazetenin genel yayın yönetmeninin çıkardığı bir albümde duyduğum bir diyalog vardı..
Etkilenmiştim…

Kadınla erkek ayrılıyordu;


Erkek ona şunu yazıyordu;
- Afrikaya gidiyorum ilk kez zürafa vuracağım, biri senin için, biri benim için..

Kadın şu cevabı veriyordu;
- İyi ateş ette yaralı kalmayayım..
Erkeğin cevabı şu oluyordu;
- Merak etme bu defa iyi nişan alacağım, ve kendimi de yaralı bırakmayacağım..


Bu diyalogu ilk duyduğumda o zaman ki yaşam şartlarımdan olsa gerek farklı anlamlar yüklemiştim, bugün belki biraz daha iyi anlıyorum yaşanılan duyguyu.
Düşünüyorum da sanırım yaralı kalmak yalnızlıktan daha kötü bir şey.
Fakat ben yara almaktan çok yaralı bırakmaktan korkuyorum her zaman
Belki de bu yüzdendir kararsızlığım, korkum, endişem…...