Rüzgara karşı

Bu aralar çabuk yoruluyorum sevgili dostlarım, bu bahar yorgunluğu dedikleri durum sonunda bendede kendini göstermeye başladı.
23 nisan tatilinden de yararlanıp +1 gün jokerli hafta sonu tatili için memleketime gittim.
Bazı sebeplerden ötürü biraz buruk geçti aslında, eski dostlarımın artık eski dost bile olmadıklarını öğrendim mesela. Yine de teşekkür ediyorum vefa kelimesini hatırlattılar bana! Saolsunlar yinede diyorum.
Bu kısa tatilin en iyi tarafı ise ailemle geçirdiğim zamanlar ve kendisinden çok şey öğrendiğim her konuda fikirlerine önem verdiğim değerli arkadaşımla geçirdiğim bolca zaman oldu. Ayrıca, yaklaşık bir yıldır görmediğim eski yol ve okul arkadaşım gelecek vaad eden genç iş adamı arkadaşımıda unutmamak lazım tabiiki. Kısacası biraz buruk, biraz eğlenceli, birazda düşünceli kısa bir tatilin ardından dün akşam itibariyle şehr-i destan İstanbul’a dönüşüm gerçekleşti. Bugün ise her şeye bıraktığım yerden devam edercesine başladığım haftada yaşamın bana hazırladığı küçük süprizlerle karşılaştım.
Rüzgarlı havada yürümek insanı yoruyor sevgili dostlarım. Rüzgara karşı yürümekse hepsinden zor, sığınacak yer bulduğunuzda derin bir nefes alabiliyorsanız şanslısınız demektir. Hele ki birde güven veriyorsa o sığınak sizden iyisi yoktur işte.
Rüzgara karşı yürüyenlere en derin sevgilerimle…


Hepinizi sevgiyle selamlıyorum...

Ne olmuş yani büyük adam olamadıysak Hayallerimizi satmadık ya...

Hayaller vardır. Kimi zaman uçsuz bucaksız denizlere benzer, kimi zaman bir avuç su.
İmkansız olanları vardır, düşünürken bile içinize sığmayan ya da umutla belki dedirtenleri.
Ama vardırlar hep. İçinizde durur onlar bazıları bir yerlere gizlenir unutturur kendisini, bazıları aklınızın tam ortasını mesken tutar, uyandığınızda sizinle uyanır bazı gecelerde uyurken bile rahat bırakmaz. Ne yaşa bakar ne zamana.
Hayaller…
Gerçekleşmesi umut edilen, beklenilen, inanılan, vazgeçilmeyen ya da vazgeçilmemesi gereken…

Bir hayalim vardı benim diğerlerinden ayrı tuttuğum önceleri çok inandığım,
zamanla derinlere itip vazgeçmek üzere olduğum.
Sebebi çoktur, uzundur, anlatılmaz ya da anlatılsa da bundan kime nedir…
Bilenler zaten bilmektedir…
Fakat bugün izlediğim bir filmde ki bu söz aslında içten içe çok değişik duygular yaşattı bana.
Filmde geçen konuyla alakalı bir şey değil yaşadıklarım.
Gerçek anlamda iç dünyamda ki bir hesaplaşmada galip çıktığımı hissettim.
Kafaya koyduğu her şeyi yapan insanlara özenmişimdir her zaman, onlar kadar kararlı olamasam da en büyük hayalimin gerçekleşmesinde sonsuz emeği geçen ve bu özelliğe sahip olan bir çok konuda kendime örnek aldığım, en yakınım çok değerli Babama buradan sevgilerimi saygılarımı gönderiyorum.

Sanırım bir şeyi başardım Baba; Büyük adam olamadım belki ama
hayallerimi de unutmadım…
Ve galiba bu sefer bende ilk defa kafaya koyduğum bir şeyi yaptım, yapıyorum...

Hepinizi sevgiyle selamlıyorum…

aç karnına 2 doz

Bu ara zaman çok hızlı akıyor sevgili dostlarım,
Okulun II. dönemi henüz başlamışken vizelerle susturdular düşen çenemizi.
Nasıl olacak ne yapacağız derken ve fena halde tutuşmuşken eteklerimiz bir hengamenin içinde bulduk kendimizi. Zaman zaman iki ölçek bazı günlerse tek ders saati olarak en acı şekilde enjekte ettikleri stresli dakikalar, özellikle perşembe günü gazetecilik sınavında midemi bozarak şiddetli baş ağrısına neden oldu.
Normalde severek yaptığım haber yazma işi sınav anında nedenini çözemediğim bir şekilde zorladı beni.
Yeri gelmişken Kırgızistan’ın başkenti Bişkek’te olay çıkaran arkadaşlar, hükümete, yoksulluğa, kötü giden düzene karşı açtığınız savaşta sizi desteklesem de sizlerle sınav anında tanışmak istemezdim.
Yine de kanımıza nakledilen tek doz bu değildi tabiî ki; Grafik tasarım dersinde verilen uygulama, uykusuz bir gecede sevdiğim işi yapmanın keyfini yaşattı bana.
Ve bugün hızlı yenilen bol acılı bir yemeğin üstüne orta şekerli Türk kahvemizi yudumladık, fincanımızı kapattık.
Neyse halimiz o çıksın falımız diyor ve sonuçları merakla bekliyoruz…

Hepinizi sevgiyle selamlıyorum...